Η γωνιά του ονείρου...

Αναζητώ μια γωνιά σ' ετούτο τον πλανήτη

να φτιάξω ένα όνειρο χρώμα να μη του λείπει

να μη του λείπουν άνθρωποι, χαμόγελα, γιορτές

να είναι όμορφο πολύ γεμάτο ζαβολιές.

Στην κρύπτη του να κρύψω δικούς μου θησαυρούς

και όλα όσα αγάπησα, πόνους και σπαραγμούς.

Για φύλακα να βάλω στρατιώτη φοβερό

να μπαίνουν όσοι έχουν την τόλμη του "μπορώ"

.Και όποιος καταφέρει στην κρύπτη μου να μπει

να είναι σίγουρος πολύ και να μη θέ να βγει.

Να μείνει εκεί μέσα που δεν έχει ψεγάδια

με τα γλυκά και όμορφα του έρωτα τα χάδια.

Το όνειρό μου είναι, απλό κι αληθινό

και δε φοβάται θάλασσες ούτε και ουρανό.

Φτερά μεγάλα έχει και τόλμη περισσή

να φτάσει ως εκεί ψηλά που ζούνε οι Θεοί.

Κι αν τύχει και τους φτάσει, ανθρώπους θα ξεχάσει

δε θα θυμάται τίποτε θα θέλει να με χάσει.

Θα θέλει να μ' αφήσει εδώ κάτω στη γη

να τραγουδώ στον ουρανό, στ' αστέρια, στη βροχή.

Μια γωνίτσα θέλω εγώ, να φτιάξω ένα σπίτι

να 'ναι από χώμα και πηλό τζάκι να μη του λείπει.

Και όταν χειμωνιάζει, επάνω στη φωτιά

να ψήνω της αγάπης μου τα κάστανα γλυκά.

Να ψήνω και ψωμάκι που θα 'χω ζυμωτό

να σπέρνω και τα λάχανα στον κήπο το μικρό.

Τα φύλλα να μαζεύω που πέφτουν απ' τα δένδρα

να κάνω κι ένα κιόσκι να κάθομαι αφέντρα.

Αυτή μου η γωνίτσα στο χώμα που πατώ

είναι εδώ κοντά μου και την πολυαγαπώ,

τη ζω κάθε μου μέρα και φεύγει ο καιρός

κι ο έξω κόσμος φαίνεται πολύ πολύ μικρός!