<Γυναίκα> Μες στου καλοκαιριού την κάψα και την προσμονή....
<Άνδρας> Νεράιδες γράφουν στην άμμο σ’ αγαπώ
<Γυναίκα> κι είναι το στόμα τους φιλιά γεμάτο και υγρό....
<Άνδρας> δίψα γεμάτο και πόθο για το αύριο
<Γυναίκα> Ο ιδρώτας έσταζε, μούσκευε το μαντίλι
<Άνδρας> μνήμες του χθες που χάνονται μαζί τους
<Γυναίκα> Κι εσύ μου έταζες τ’ Αυγούστου ένα δείλι...
<Άνδρας> κρυφό φιλί στα πόδια του Χριστού.
<Γυναίκα> Η θλίψη σου σαν κεραυνός με χτύπησε στο στήθος...
<Άνδρας> άγνωστο πως, στα μάτια μου το είδα να έρχεται
<Γυναίκα> του σύμπαντος αέναος σκοπός και ειμαρμένη..
<Άνδρας> δηλητήριο της ψυχής αυτές οι σκέψεις
<Γυναίκα> και το χαμόγελο πικρό σαν να ‘τανε ανάγκη...
<Άνδρας> κρυφά, δειλά και άγευστα μου είπε πως πονάω
<Γυναίκα> πως χρόνια τώρα μέσα στη θλίψη μου σε κύκλο τριγυρνάω...
<Άνδρας> κι είναι ο κύκλος μου κλειστός σαν του σκορπιού το τέλος
<Γυναίκα> μα του γλυκύτατου του έρωτος το βέλος.....
<Άνδρας> τον κύκλο έκλεισε και του σκορπιού το τέλος στα μάτια μου έδειξε νωθρό
<Γυναίκα> γι’ αυτό το όνειρο ποτέ δεν τελειώνει...
<Άνδρας> πικρή χολή μακριά σου μένω... ξημερώνει
<Γυναίκα> ο ήλιος βγαίνει, με ματώνει, αγκάθια τις αχτίδες του στα μάτια μου καρφώνει
<Άνδρας> γέλα μικρή μου κι ο πόνος άφαντος θα γίνει
<Γυναίκα> και η πικρή χολή νέκταρ θεών στα χείλη σου θα γίνει ...
<Άνδρας> χείλη κόκκινα, νεκταρισμένα, άφωνα
<Γυναίκα> φιλιά του ανέμου ριγμένα στα μάτια τα γλυκά σου
<Άνδρας> μαλλιά που παρασέρνουν ύπουλα στου Αιόλου την ταγή
<Γυναίκα> πώς ότι πόθησες μακριά σου το ‘ταξες να μένει
<Άνδρας> πληγή που πόνο δεν αφήνει στο στήθος το γυμνό.
