Και πάλι απ' την αρχή....

Κρυώνω...
Ο χειμώνας επιβάλλει τη θέλησή του βίαια.
Απομονώνω...
Τις αισθήσεις μου πέρα από τα γνωστά και τετριμμένα.
Λαβώνω...
Της ώριμης αλήθειας την ύπαρξη.
Ξέρω...
Τώρα πια πως όλα θα γίνουν όπως έλεγα.
Φεύγω...
Δεν δύναμαι να μείνω και να τροφοδοτώ λειψές ζωές.
Επιστρέφω...
Στων βαθύτερων στεναγμών μου την ανάσταση.
Ανεβάζω....
Της μοναξιάς μου την παράσταση πρεμιέρα σε επανάληψη.
Πρωταγωνιστώ...
Στο ίδιο έργο με διαφορετικό κοστούμι και άλλο μακιγιάζ.
Κλείνω....
Την αυλαία της χιλιοπαιγμένης τραγωδίας.
Ανασαίνω...
Της ώριμης σκέψης την ευωδιά.
Γελάω....
Με των "μικρών" ανθρώπων την τρομάρα.
Θλίβομαι...
Με της μισής ζωής τις προσταγές.
Ζω....Ζω....
Πεθαίνω....Πεθαίνω....
Και πάλι απ' την αρχή....