Να που έρχεται στιγμή που δεν έχει να πεις κάτι και χάνεσαι.... Η καθημερινότητα το ίδιο βαρετή, χωρίς να υπάρχει λόγος να καταγραφεί. Οι μέρες περνάνε χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές και χωρίς να συμβαίνουν συνταρακτικά πράγματα και φεύγουν οι μήνες κι εσύ αναρωτιέσαι που πήγανε όλες αυτές οι μέρες, που ενώ είναι ιδιαίτερα βαρετές και δεν περνάνε με τίποτα, εντούτοις φεύγουν σα νερό. Σήμερα ξύπνησα καλά. Και έξω παρ' όλο το κρύο έχει ηλιοφάνεια και αυτό είναι λόγος καλής διάθεσης. Οι ζωές όλων μπερδεμένες.... Άλλος κλαίει πρωί πρωί, άλλος γελάει, άλλος αδιαφορεί παντελώς για ότι συμβαίνει τριγύρω. Η προσπάθεια να μείνεις ανέγγιχτος από όλα αυτά και να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου είναι σε μόνιμη βάση ενεργή. Μεγάλο προσόν η αναισθησία τελικά. Το αναισθησία μάλλον έπρεπε να το βάλω μέσα σε εισαγωγικά. Είδα μια φίλη να κλαίει πρωί πρωί για ένα χωρισμό.... Όλα όσα άκουγα μου έφεραν στη μνήμη άλλα παρόμοια.... δικά μου. Και είπα... σήμερα ξύπνησα καλά διάολε!!! Αλλά δεν θα μ' αφήσεις να χαρώ το "καλά" μου. Μία ένεση αναισθησίας παρακαλώ!
Μπα...
ΑπάντησηΔιαγραφή