Οι Εραστές του ονείρου γεννηθήκαν
μ’ αλμύρα απ' της θάλασσας τα φύκια και την άμμο,
απ’ τα κοράλλια κι από τους αχινούς...
γλύκα κι αγκάθια στολισμένοι.
Κι ύστερα ήρθε η αυγή η ηλιοφορεμένη
να πλήξει μ' άγιο φως,
να κάνει πέρα ο στεναγμός
κι αστρόσκονη οι νύχτες να ραντίζουν, σαν κοιμούνται.
Ονειρεμένα δειλινά..
ανατολές στην κρύπτη των μεγάλων μυστικών κλεισμένες
σα δεύτερες φωνές supporting στο τραγούδι του ουρανού.
Ραίνονται ροδοπέταλα την άνοιξη οι εραστές
πονούν, γλυκά υποφέρουν
κι η δόξα θα ‘ναι κι η τιμή
να καταφέρουν άφθαρτο στόμα να γενούν
Φιλιά στην αιώνια ομορφιά να δώσουν
Του σύμπαντος ουσίες να γευτούν....
Γιατί....
οι εραστές του ονείρου
μπορούν και θέλουν ν’ απογειωθούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου