Ο Αετός

Είχες ξεχάσει πως είναι να τραγουδάς
Ξέχασες να νοιώθεις τους χτύπους της καρδιάς
Είχες μπει μέσα στο λάκκο το βαθύ...
Μικρή μου γλυκιά, τρομαγμένη ψυχή.

Οι μέρες περάσαν, τα χρόνια ομίχλη
Θυμάσαι πως είναι η ξάπλα στο γρασίδι
Θυμάσαι το άρωμα, της χλόης τη δροσιά
Ξέχασες όμως ν’ αγαπάς με χαρά.

Ταξίδια μακρινά όσα κι αν κάνεις...
Στα μάτια σου πάντα θα μένει η βροχή.
Θα μένει η πλημμύρα, θα μένει ο πνιγμός..
Μα κάποτε θα ‘ρθει ο τρανός αετός.

Αγέροχα μάτια, και όψη επιβλητική.
Να βλέπεις με δέος, να ζεις με ορμή.
Ν’ ανοίξεις με θάρρος ξανά τα φτερά σου!
Να πεις στην αγάπη θα πιω στην υγεία σου!