Πόσα μαχαίρια κράτησες
τη σάρκα μου να κόψεις
ποτέ θα μετανοιώσεις;
Πόσες βραδιές με πρόδιδες
μ' αγάπες και λουλούδια
κι έκλαιγαν τα τραγούδια...
Πόσα χαμόγελα νεκρά
πόσα φεγγάρια μακρινά
και πόσα καλοκαίρια
στα ματωμένα χέρια
και στα βουβά καρτέρια
να ξαναζήσω...
και να επιζήσω!
Ποιά ήταν πες μου η αφορμή
για να μου μπήξεις το σπαθί
που ήμουν σα μικρό παιδί...
Ποιές άγνωστες, σκληρές φωνές
σου λέγανε να μη με θες
σ' αγάπησε καμιά απ' αυτές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου