Ρίχνω τα ματιά μου στραβά πάνω στο τώρα
το κάποτε άγριο αρρωσταίνει και μουγκρίζει
λέω στον καθρέφτη μου πως ήρθε πια η ώρα
να μπω στο αύριο που ελπίδες πλημμυρίζει
Οι εποχές αλλάζουνε σκληρά με δοκιμάζουνε
κι εγώ θα προσπαθήσω, δεμένος να επιζήσω
μέλλον, παρόν και παρελθόν είμαι και ήμουνα απών
τα δάκρυα αυγατίζω, ποτάμια ζωγραφίζω
Γυρνώ και πάλι μοναχός κι απελπισμένος
κι είναι η τρέλλα μου αυτή που με ορίζει
είμαι και ήμουνα πολύ συνηθισμένος
σε ότι με πονά σκληρά και με εθίζει
Οι εποχές αλλάζουνε ισόβια με δικάζουνε
κι εγώ θα προσπαθήσω, δεμένος να επιζήσω
μέλλον, παρόν και παρελθόν είμαι και ήμουνα απών
τα δάκρυα αυγατίζω, ποτάμια ζωγραφίζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου