Η μέρα σήμερα κουραστική...

Πώς έφυγε η μέρα ούτε που το κατάλαβα.... Με κούρασε όμως γιατί ήταν αγχωτική. Ο καιρός γύρισε ξαφνικά, η θερμοκρασία έπεσε και έξω αυτή τη στιγμή μοιάζει να είναι έτοιμος ο ουρανός να χιονίσει. Εγώ προσπαθώ να ηρεμήσω χαζεύοντας τα ηλιοβασιλέματα που τράβηξα με το κινητό πριν νυχτώσει. Πόση ηρεμία μου φέρνει η ομορφιά της φύσης! Πόσο λατρεύω αυτόν τον πλανήτη τελικά.... Μέσα σε όλα τα άσχημα που προκαλούν οι άνθρωποι, ένα ηλιοβασίλεμα φτάνει για να γαληνέψει η ψυχούλα και να θαυμάσει το μεγαλείο της τέχνης του Θείου.... Άλλη μια βδομάδα τελειώνει. Περνούν οι μέρες σα νερό που τρέχει, κυλάει και χάνεται στο χώμα.... Περνάει κι η ζωή μας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. Έρχεται η στιγμή που λες "μα πότε έφτασα εγώ στα 35" ή σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία. Προσπαθείς να καταλάβεις πως είναι δυνατόν να έχουν περάσει τόσα χρόνια κι εσύ να νομίζεις πως πέρασε μόνο ένας μήνας.... Αχόρταγος και αδηφάγος ο γήϊνος χρόνος. Τίποτε δεν αφήνει να μείνει όπως ξεκίνησε, νέο και λαμπερό. Η φθορά του ανεπανόρθωτη. Μα..... έχουμε και "ψυχή" που δεν υπόκειται στου χρόνου τη νομοθεσία.... Έτσι λέω εγώ τουλάχιστον. Καλησπέρα μας!