"Δεν σε πιστεύω" λες....

«Δε σε πιστεύω» λες...
Κι εγώ δακρύζω και πονάω.
Στης προδοσίας την γιορτή
Δεν τραγουδάω...
Έκλαιγα πάντα και θα κλαίω.
Μα στην ψυχή μου άντεξε θα λέω.

Εσύ που θα ‘πρεπε βαθειά
να με πιστέψεις...
Θέλεις να τρέξεις,
να σωθείς...
και με το ζόρι προδοσία να με δεις...
Καλέ μου, θα την πάρω την κατάρα
και της καρδιάς σου αυτή
η κλειδωμένη η αμπάρα
θα μου το δώσει το κλειδί....

Αφού το ξέρεις....
Μέσα στα βάθη σου
πως ειμ’ αληθινή.
Πως ειμ’ αυτή που
θα σε κάνει να γελάσεις
Αυτή που θα σε νοιώσει
Σα παιδί....
Αυτή είμαι.

Μου λες «δε σε πιστεύω»...
Κι εμένα η πίκρα μου
από τα μάτια ξεχειλίζει.
Σκύψε στο στήθος μου
να δεις αυτή η καρδούλα
πως μυρίζει....
Σα τριαντάφυλλο σε κήπο
μαγικό.
Εγώ... γεννήθηκα...
Να Σ’ αγαπω!!!!