Μισή ζωή ζεις και χαμογελάς στημένα
αυτό που λες ζωή
είναι η θηλιά σου η σφιχτή
πνίγεσαι μέρα τη μέρα,
λεπτό το λεπτό
κι όμως...
δε λες φεύγω από δω!
Συνήθεια η δερμάτινη λωρίδα
κι ο πόνος είναι ηδονικός
Μα η μέρα του πνιγμού σαν πλησιάσει...
Κανείς δε θα είναι εκεί
για να σε κλάψει...
και θα πεθάνεις μοναχός....
Δεν είναι για απάρνηση καλέ μου....
ο εαυτός....
----------------
Με αφορμή τον Μάριο.... Αφιερωμένο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου