Για όλα αυτά που δε ζήσαμε...
κρατώ κρυφό κουτί με κλειδαριά γερή.
Φυλάω όλες τις ανάσες
που δεν μας χάϊδεψαν....
Όλα όσα δεν άγγιξαν τα δυό μας χέρια.
Γράφω τις λέξεις που δεν είπαμε
με μελάνη σινική,
ποτέ να μη σβηστούν.
Για όλα αυτά που δεν ζήσαμε
αφήνω ανοιχτά παράθυρα
ο ήλιος να μπαίνει και να τα ζει....
μέχρι να 'ρθει η ώρα τους
στον έξω κόσμο για να βγουν.
Όλα όσα δεν τραγουδήθηκαν ακόμα
κρατώ μέσα μου βαθειά
με μελωδίες άγνωστες και μαγικές.
Για τα μάτια που ακόμα δεν με κοίταξαν
και δεν τα κοίταξα
κρατάω μια βραδυά ερωτική
κρυμμένη μέσα σε αρωματισμένη θήκη.
Τους βάζω λουλούδια και χρώματα
να μην είναι μονάχα και ασπρόμαυρα
να μην είναι μουντά και άοσμα.
Για όλα αυτά που λαχταράμε
και δεν ήρθανε ακόμα να μας βρουν
κάνω μια ευχή με δάκρυα στα μάτια
και βρέχω το μαντήλι το αραχνοϋφαμένο
δροσιά να μείνει,
να κρατάει χλωρά τα φύλλα
της καρδιάς μας, ζωντανά.
Για όλα αυτά ακόμα ζω
θα ζω και θα υπάρχω
μέχρι να φύγει η ζωή
μέχρι να γίνουμε πνοή
του ουρανού ανάσα
και αιθέρας.
_________________________________~ Τατιάνα ~ © 13-11-2006 @ 11:16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου