Γλυκά σε φίλησα λες και είχα χρόνια να σε δω
Νόστιμον ήμαρ που περίμενε δικαίωση
Στου έρωτα το πάλκο αποθέωση
Τώρα που έγινε το όνειρό μου ζωντανό
Πώς γίνεται και όλα μοιάζουν οικεία
χωρίς να έχουμε ειδωθεί ποτέ
σε τούτη τη ζωή.
Φιλιά σου μοίραζα μαζί με τον αέρα
και δες, ο Αίολος μού ‘κανε το χατίρι
κι οι άνεμοί του ξεχυνόταν στο Αιγαίο
ένα μήνα τώρα.
Γλυκά, σφιχτά κι απελπισμένα σ’ αγκάλιασα
Σα να ‘θελα να σε κρατήσω εδώ για πάντα
Πώς θα σ’ αφήσω να φύγεις μακριά μου;
Πώς θα αντέξω μετά από δω
τα χάρτινα εικονικά φιλιά μου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου